Był czas, że na wszystkie te pytania odpowiedziałabym “TAK”. 

Kiedyś mój szef powiedział do mnie:

“Agnieszka, wiem, że mamy w firmie te problemy. Nie musisz mi ciągle o tym przypominać. Dałem Ci odpowiednie stanowisko
i uprawnienia, abyś te problemy za mnie rozwiązywała. Ja potrzebuję skupić się na rozwoju firmy. Uwolnij mi na to czas.
A następnym razem przyjdź do mnie z rozwiązaniem, nie z problemem.”

To był dla mnie szok! Nie zaskoczenie, nie zdziwienie, ale właśnie SZOK.

Dlaczego?

W procesie edukacji i wychowania nauczono mnie być posłuszną i nie wychylającą się. I te nawyki przeniosłam na relacje zawodowe. 

Byłam nawet zła na swojego szefa, jednak bardzo zależało mi na jego szacunku. Był dla mnie wielkim autorytetem, więc chciałam znaleźć wyjście z tej sytuacji, ale było to bardzo, bardzo trudne. Oczywiście, jak się domyślasz, problem pojawił się bardzo szybko, a rozwiązanie nie nadchodziło…Kiedy udało mi się wreszcie rozwiązanie wymyślić i przedstawić je szefowi – z kolejnymi “problemami” poszło już dużo łatwiej.

Nauczyłam się dzięki temu m.in. proaktywności i wychodzenia z inicjatywą. Z czasem moja pozycja zawodowa bardzo się wzmocniła i byłam docenianym pracownikiem. Zauważyłam wówczas również, że moja, kiełkująca dopiero, asertywność jest potrzebna nie tylko mi, ale również mojemu szefowi.

Po co Ci o tym mówię?

Nie, nie po to by się chwalić, ale po to, aby pokazać Ci, że będąc Asystentką jest możliwe osiągnięcie wysokiej pozycji zawodowej i docenienia. Potwierdzają to również liczne przykłady Asystentek, które miałam okazję (w swoim ponad 20-letnim doświadczeniu zawodowym) spotkać i szkolić.

Być może nie w każdej firmie jest możliwe, być może nie z każdą osobą zarządzającą, ale się da!